Norbert Takács (Taki) był taksówkarzem, a gdy wybuchła pandemia był świeżym nabywcą swojego nowego samochodu. 29-letni Norbi podjął trudną decyzję: sprzedał właśnie zakupiony samochód i ruszył realizować swoje inne marzenia. Aktualnie, jak sam twierdzi, spełnia się jako programista.
Czym zajmowałeś się przed Codecool?
W wieku 20 lat próbowałem wszystkiego. Pomimo tego, że poszedłem na prestiżową uczelnię, aby przez jakiś czas studiować informatykę, po kolejnym egzaminie analitycznym zdecydowałem, że ta kariera nie jest dla mnie.
Czułem, że matematyka, której się ode mnie wymaga, wykracza poza moje zainteresowania. Analiza i tym podobne rzeczy, to nie są moje klimaty.
Podczas studiów przeżyłem wiele przygód, próbowałem nowych rzeczy: pracowałem jako kucharz, a później jako taksówkarz. Wstawałem o 4 rano i do południa często walczyłem, żeby nie zasnąć za kierownicą. Potem, po latach oszczędzania, w końcu kupiłem zupełnie nowy samochód z przeznaczeniem na taksówkę. Moja radość nie trwała jednak długo, ponieważ rozpoczęła się pandemia. Przejazdy stały się rzadkością, a ja nie miałem dochodu.
Dlaczego zająłeś się programowaniem?
Od zawsze interesowało mnie programowanie – w tamtym czasie czułem silną potrzebę robienia czegoś znaczącego. Początkowo zaaplikowałem do Codecool bez większych nadziei więc byłem bardzo zaskoczony, gdy mnie przyjęto. Oczywiście, później, faktycznie nadeszła pora na zmianę kariery. Podzieliłem pieniądze, sprzedałem nowy samochód bo nie było już sensu dalej jeździć taksówką i rozpocząłem kurs Full-stack.
Jakie są Twoje wrażenia po kursie Full-Stack Developer?
Rozpocząłem szkolenie na kampusie w Budapeszcie, ale ze względu na pandemię, bardzo szybko przenieśliśmy się do przestrzeni wirtualnej. Zanim pojawiła się możliwość powrotu do nauki, zostałem zatrudniony w firmie, w której teraz pracuję.
Uwielbiałem swój team w Codecool. Kurs odbywał się w 4-osobowej grupie – mogliśmy się wzajemnie wspierać i ze sobą rywalizować. Zawsze staraliśmy się wykraczać poza pewne schematy. Po pierwszych 3 miesiącach rozwijaliśmy grę w stylu Rogue składającą się z kilku poziomów, w których postać jednego z naszych mentorów – Andrása Terraya – odegrała zabawną rolę.
Czym się aktualnie zajmujesz i gdzie?
Na koniec kursu wybrałem specjalizację DevOps, ponieważ wiedziałem, że na rynku pracy brakuje profesjonalistów z tego obszaru. Praktycznie tuż przed moim ostatnim egzaminem mogłem zacząć aplikować na oferty publikowane przez Codecool. Szybko znalazłem swoją obecną pracę, w której doceniane są moje kompetencje i poczucie humoru.
Jestem inżynierem chmury (ang. cloud engineer) w AGCO, gdzie pracuję przy rozwiązaniach chmurowych razem z kolegą z byłego zespołu Codecool, Peterem. Ponadto pod czujnym okiem mentora, także absolwenta Codecool, Tamása.
Co lubisz w swojej pracy? Myślisz, że sprzedanie samochodu i przebranżowienie było dobrą decyzją?
Rozwijam się każdego dnia i od pierwszych tygodni jestem dumny z tego, że jestem ważną częścią mojego teamu. Wspólnie z Peterem wymyśliliśmy już kilka rozwiązań, które sprawiają, że praca przebiega znacznie szybciej. Bycie docenianym to wspaniałe uczucie.
Jakiej rady udzieliłbyś komuś, kto aktualnie zastanawia się nad naszym kursem?
Nie wahaj się aplikować. Nie bój się, ponieważ nie masz nic do stracenia. Moje życie zdecydowanie zmieniło się na lepsze. Te 60-70 godzin tygodniowo, które spędzałem w taksówce przez 5 lat, odcisnęło swoje piętno zarówno na moim zdrowiu psychicznym, jak i fizycznym. Teraz czuję się jak nowonarodzony. Pracując 20 godzin mniej tygodniowo, zarabiam dużo więcej niż kiedyś. Lubię przewidywalne życie i wolne weekendy. Jeżeli interesuje Cię programowanie, to próbuj. Gdyby było inaczej, to odradzałbym!
Jakie masz plany na przyszłość?
Kiedy szukałem pracy, byłem w końcu szczęśliwy, że mogę mieć oczekiwania, które wcześniej postrzegałem jako formę luksusu. Pracowałem w kuchni, a teraz jestem istotną częścią zespołu deweloperskiego w międzynarodowej firmie. Możliwość dostrzeżenia tego, jak daleko zaszedłem, pozytywnie wpływa na moją pewność siebie. Nieustannie mogę się rozwijać, a to naprawdę fajne uczucie.
Na przyszłość mogę tylko powiedzieć, że za 10 lat chcę być kimś, kim jestem teraz – szczęśliwym programistą.